فلوسينال – کامپوزیت های قابل سیلان محتوای پرکننده کمتری داشته و متعاقبا خواص فیزیکی آنها مثل مقاومت در برابر سایش و استحکام نیز درمقایسه با کامپوزیت های دارای محتوای بالاتر پرکننده نیز پایین تر است. کامپوزیت های فلوسینال همچنین انقباض حین پلیمریزاسیون بسیار بیشتری را نیز نشان می دهند و باید همواره در لایه های نازک به کار روند با وجود این که سازندگان ، کاربرد وسیع تر این کامپوزیت ها را پیشنهاد می کنند.
ولی این مواد به نظر می رسد برای کاربرد در برخی از ترمیم های کلاس 1 کوچک ، به عنوان مواد مسدود کننده شیارها و فرورفتگی ها به عنوان مواد مخصوص تعمیر لبه ها ، به شکل رایج تر به عنوان اولین قطعه کامپازیت در نقش لاینر زیر کامپازیت های هایبرید یا قابل متراکم سازی ، مناسب ترند . باوجود این که قابلیت مرطوب سازی مطلوب ، سهولت کاربرد و ویژگی های کاربردی از اختصاصات معمول این مواد است ، ولی موارد تجویز بالینی کاربرد این مواد محدود است .
حتما بخوانید >>> ایمپلنت دندان چیست؟ قیمت ایمپلنت دندان در سال 1400
گرانروی و مقاومت در برابر نشاندن ، امکان مقادیری جابجایی نوار ماتریکس در جهت طرفی حین نشاندن فراهم می کردند در حال حاضر مطالعات بالینی طویل المدت در باب کامپازیت های متراکم شدنی موجود نیست تا بتواند نقش پل ارتباطی بین مزایای ارتقاء یافته این مواد با نتایج بالینی بهبود یافته آنها در مقایسه با کامپازیت های هایبرید را ایفاء نماید. ابداع این مواد تلاشی در جهت حصول دو هدف است :
1-ترمیم ساده تر تماس پروگزیمال
2- ایجاد مشابهت با خواص کاربرد آمالگام . این مواد هنوز کاملا به هیچیک از این دو هدف نرسیده اند.
ارسال دیدگاه